Nieuwsbrief december 2008

Beste Allemaal,
We zijn al bijna weer aan het einde van het jaar dus weer tijd voor een terugblik en een update. De laatste keer dat ik geschreven heb was begin juni voordat ik naar Nederland ging. In Nederland heb ik een bijzondere tijd beleefd. Ik heb tijdelijk gewerkt in het verpleegtehuis waar mijn ouders verblijven, Ik ben bijzonder positief onder de indruk van hun verblijf in dit tehuis.
Terug naar de werkelijkheid hier. Het was even heel spannend bij mijn terugkomst, want er was een zware dreiging van een burgeroorlog. Maar net zoals vaak en snel als hier de onheilspellende dreigingen verschijnen, verdwijnen die gelukkig ook bijna net zo vaak en snel weer. Dat was dus dit keer ook het geval, Godzijdank.

Het nieuws,
DE NIEUWE MINIBUS

Ik heb eindelijk mijn nieuwe minibus ontvangen. Begin dit jaar hebben we een donatie ontvangen van de MIVA om dit vervoermiddel te kunnen kopen. Uiteindelijk heeft het nogal wat voeten in de aarde gehad. Het ging om de betaling van de belasting hiervoor. Voorheen waren alle donaties voor vervoersmiddelen voor goede doelen van belasting gevrijwaard door de overheid, maar die regeling is sinds kort geschrapt. Er moest daardoor ineens best een groot bedrag extra betaald worden. Dankzij extra giften door deze en gene aan de stichting Atiy is dat gelukt en hebben we de auto kunnen kopen.
Het is een prachtige auto: heel sterk en functioneel (zie foto’s). MIVA en alle anderen die hiervoor gegeven hebben: MUCHAS GRACIAS!!

WATERPUT voor het dorp PRIMERO DE MAYO
De waterput is nu officieel in gebruik genomen daar. Er is een speciale ceremonie voor gehouden met veel traditionele dans en muziek. Het was erg mooi. Mensen zijn erg blij en dankbaar.

WATERTANK SINGVINGANI
Door het conflict dat Bolivia en de Verenigde Staten met elkaar hebben is een groep afgevaardigden van de Rotaryclub niet gekomen. Zij hebben hun bezoek uistaat. Het was de bedoeling dat de Rotaryclub zou gaan helpen met de aanleg van de waterleidingen maar door de onrust die hier gaande was is het nog afwachten hoe deze hulpverlening zich verder ontwikkeld.

DE SCHOOL ATIY
Afgelopen jaar hebben we de school geholpen met een aantal verbeteringen die noodzakelijk waren. De toiletten van de jongens hebben we aangepakt. De zittoiletten hebben we geruild voor hurktoiletten. Die zijn hygiënischer. We hebben ook nieuwe urinoirs geplaatst voor de jongens. De geuren die daar vandaan komen lijken nog steeds niet op een bloementuin, maar het is er wel een stuk schoner door geworden. Opmerkelijk is dat de meisjestoiletten veel schoner zijn. Angela onze laatste vrijwilligster heeft voor de wasbakken nieuwe drukwaterkranen gekocht die inmiddels zijn geplaatst. Hiermee wordt veel waterverspilling voorkomen.
We hebben een boom-plant-dag georganiseerd op school samen met Arnold Brouwer van de Stichting NME Mundial. Stichting ATIY heeft in totaal 220 citroen-. Sinaasappel- en mandarijnenboompjes gekocht. De ingenieurs van Arnold hebben de kinderen en de ouders geïnstrueerd hoe ze die boom moeten planten en verzorgen. Behalve dat het gaat om meer groen te brengen in de wijk, gaat het ook om de vrucht die deze boom gaat geven in de toekomst. Citrusvruchten worden hier veel gebruikt bij de bereidingen van maaltijden en voor het maken van frisdranken. Wat dat betreft snijdt het mes aan twee kanten. We hebben de boompjes alleen gegeven aan families die ze echt wilden hebben.
Er zit nog niet veel schot in de bouw van de tweede verdieping. Met dit project zijn we verzeild geraakt in de bureaucratische wereld van de gemeente Cochabamba.
Dit jaar hadden we in totaal 670 leerlingen en voor volgend is de verwachting dat het aantal leerlingen nog hoger zal zijn. Om adequaat onderwijs te kunnen blijven geven zijn meer klaslokalen zeer gewenst. Gelukkig is de overheid zich daar van bewust maar dat wil nog niet zeggen dat het zomaar in kannen kruiken is. Men is verschillende mogelijkheden aan het onderzoeken, welk bouwproject het meest effectief is. De overheid praat er nu over om een lokalenblok van 3 verdiepingen te bouwen. Het zijn allemaal nog maar suggesties en ik wil liever niet te ver vooruit lopen op de zaken zo lang er nog niets concreet is. Hoe dan ook, volgend jaar gaat de school gewoon door met of zonder extra klaslokalen.

De buitenschoolse activiteiten beginnen steeds meer vorm te krijgen. Afgelopen schooljaar hebben klassen jongens en meisjes een intern voetbalkampioenschap gehouden. Volgend jaar willen ze dat kampioenschap uitbereiden door andere omliggende scholen bij deze competitie te betrekken. Begin van het schooljaar hadden we een doos vol met sportshirts gekregen van de organisatie MIMA uit de Verenigde Staten. Die hebben ze voor dit kampioenschap gebruikt. Tijdens de schoolvakantie gaat de sportonderwijzer van school een volleybalcursus geven aan de schoolkinderen.

CENTRO DE SALUD MADRE TERESA DE CALCUTTA en ARIEL EN ADRIANA

Volgend jaar willen we de medische post alleen in de middag laten functioneren omdat in de ochtend relatief weinig patiënten komen. Daarnaast gaan we de mogelijkheid creëren om een apotheek te openen. Tijdens de vakantie doen we een kleine interne verhuizing en een muurdoorbraak om dit te realiseren. In de verre omtrek is geen apotheek.

In een kamer naast de medische post (in hetzelfde gebouw) wonen broer en zus: Ariel (15 jaar) en Adriana.(17 jaar). Adriana heeft de chronische ziekte Lupus. Ze zitten allebei op school. Met medicijnen is Adriana vrij stabiel en het gaat vrij goed met haar. Zij zijn beiden zonder problemen overgegaan naar de volgende klas.
De kopieermachine
De fotokopieermachine van de school functioneerde al een hele tijd niet meer omdat niemand eigenlijk nog geld aan een reparatie wilde uitgeven (ik eigenlijk ook niet meer). Het plan was om het apparaat te verkopen en om van de opbrengst een trekharmonica te kopen voor muziekles op school. Maar niemand was geïnteresseerd om dat apparaat te kopen. Ik heb toen besloten om de kopieermachine maar te verhuizen naar de medische post en tot mijn volle verbazing en verrassing heeft Ariel het apparaat weer aan de praat gekregen. Hartstikke goed natuurlijk. Nu hebben we een gat in de buitenmuur gemaakt en zijn we een fotokopieerzaakje begonnen die door Adriana wordt gerund. Van de opbrengst is de helft voor hen en de andere helft is voor onderhoud en aanschaf van papier. De opbrengst is geen vetpot maar wel een extraatje waar ze iets mee kunnen.

[foto: Ariel bij de aanbouw kopieerwinkeltje]
Ariel en Adriana hebben een moeder. Zij is weduwe. Ze leeft in een kleine eenkamerwoning in Ushpa Ushpa, een buitengebied van Cochabamba. Ze verdient haar brood door maaltijden te koken en die te verkopen. Ze gaat ook veel naar de Chaparee (het tropische gebied) waar haar twee oudste zonen wonen met hun families. Met een van die families gaat het niet goed. Een van haar zonen is naar Argentinië vertrokken om daar te werken. Haar schoondochter is sinds die tijd aan de boemel (drank) geraakt. Ze hebben 2 kleine meisjes van 2 en 6 jaar, die ze aan haar lot over laat. De moeder neemt momenteel de zorg van die kinderen op zich. Zo gaat dat, het is moeilijk.

Ariel heeft ook nog artistiek talent hij is een prachtig muurschilderij aan het maken bij ons op de binnenplaatjes van de medische post. Wat dat betreft ben ik wel erg blij met hun en ik heb het gevoel dat dat wederzijds is.


BIJZONDERE ONDERSTEUNING VAN KINDEREN
Hierbij stuur ik een paar foto’s van kinderen uit hele arme of problematische familie. Foto met jongetje zit in de eerste klas Alfredo heet hij. Zijn moeder is regelmatig te vinden in chicherias [soort cafeetjes]. Vader is een hulpbouwvakker. Hij moet rondkomen met een salaris van ongeveer 4 euro op een dag. Niet echt een vet pot met 5 kinderen en een vrouw die hem graag lust. De oudste zoon, Johnny, verblijft in een tehuis van Amanecer in San Martin. Jerson, zijn een na oudste broertje is 9 jaar. Als je hem ziet zou je hem eerder 6 jaar geven dan 9. Hij gaat niet meer naar school. Hij werkt: verkoopt ijsjes in Cochabamba. Ik heb nog geprobeerd hem over te halen om toch naar school te komen maar hij wil niet meer. Alfredo komt nog wel naar school en we helpen hem daarbij.

NAVIDAD Kerst
Kerst hangt hier al heel dik in de lucht. En geloof het of niet; we zijn al een paar weken bezig met de voorbereidding van kerst. Ik krijg via mijn buren en van hun families, en andere kennissen hier in Cochabamba, heel veel spullen, kleding, speelgoed en allerlei andere “skatsiebatsi”(prularia). Het wordt gegeven met het doel om het weer te geven aan hen die het nodig hebben. Daaruit sorteren we een gedeelte dat naar mijn vriendin zuster Fulvia gaat. Zij geeft het weer door aan de arme mensen in de campo. We maken uit de gesorteerde spullen kerstpakketten met kleding, soms schoeisel, en zoeken er een passend speelgoedje bij voor het desbetreffende kind. Daarnaast kopen we nog wat extra ondergoed, want daar is altijd een groot gebrek aan. We maken een basisvoedselpakket met producten zoals rijst, suiker en slaolie, etc en ook nog wat lekkers erbij anders is het minder leuk natuurlijk. We proberen er echt een gezellige kerst van te maken voor de armste families met hun kinderen die in en rondom San Antonio de Buena Vista wonen. Het recept warme chocolademelk, kerstbrood, koekjes, kerstmuziek, gewoon gezellig en leuk, mijn kunstkerstboom, hoort daar ook nog bij met kerststal en lampjes. Even weg uit de ellende en misserre, een moment van blijdschap, vreugde en zorgeloos zijn. Om dit te kunnen doen en erbij te zijn is voor mij kerst.

Gracias

Anna Haarman

FELIZ NAVIDAD

Ook namens Atiy hier in Nederland wensen we iedereen hele fijne kerstdagen en heel veel geluk, wijsheid en tevredenheid in 2009!

Johan Vesseur
Mikis Snijders
Charissa van den Eertwegh